Pages

zaterdag 19 maart 2011

R.I.P. Garfield

Mijn vader en moeder hebben beide toen ze jong waren veel gelezen. Mijn moeder vooral van die ouderwetse romans, met een meisje dat heel mooi is in de hoofdrol, en een jongen die heel mooi is die al haar problemen oplost en uiteindelijk leven ze een happily-ever-after.
Mijn vader las vooral veel oorlogsboeken, en dingen over een hond die Snuf heet (volgens mij heet die serie ‘Snuf de hond’). Maar de grootste schat van mijn vader was toch wel zijn 25-delen tellende verzameling van Garfield-pockets. Eens in de zoveel tijd kroop ik naar onze ontzettend rommilge zolder om een van die pockets te lezen, en ik kon dan echt dubbel liggen om de droge humor van die veel te dikke kat.
Tot een tijdje geleden.
We kregen namelijk het idee om de helft van onze zolder om te bouwen in een hele leuke, gezellige tweede-woonkamer-voor-de-kinderen. Mijn broertje wilde graag een groen tapijt, blauwe muren en rode kastjes. De bank moest een soort van geel worden, met daarop zwarte en witte kussens. Ik wilde graag een donkerbruin, hoogpolig tapijt, wit-crème muren en een grote, zwarte hoekbank met witte kussens. Drie keer raden hoe het er nu uitziet (ja, ik heb mijn zin gekregen! :D ). Maar omdat we die kamer dus wilden bouwen, moest de hele zolder anders ingedeeld worden en alle troep worden opgeruimd. Mijn moeder is er dagen mee bezig geweest, en sinds ongeveer driekwart jaar ziet het er boven bij ons op zolder echt netjes uit. Maar tegen een hoge prijs…
Ik wilde vandaag weer eens naar zolder gaan, om een van de Garfield pockets te lezen. Ik kon ze niet vinden, dus ik besloot aan mijn moeder te vragen of ze me zou willen helpen. Ziehier het verschrikkelijke gesprek:

Ik: “Mam, ik kan de Garfield dignen niet vinden!”
Mam: “Welke Garfield-dingen?”
Ik:  “Die pockets van papa, van Garfield. Die hij als kind gekocht heeft en op zolder heeft gelegd.”
Mam:  “Oh, die. Nee dat kan wel kloppen. Ik heb ze aan de kringloopwinkel gegeven.”
Ik (geschokt): “WAT? Je hebt een prachtige, 25-delen tellende Garfield verzameling aan de kringloopwinkel gegeven? WAAROM?”
Mam:  “Ach, ze waren toch oud en stoffig, en niemand las ze ooit.”

En nu zit ik een beetje op de bank te hangen, bij te komen van de shock.
R.I.P. mooie Garfield-pockets. Ik zal jullie gaan missen.